„Przedszkole jest jak ogródek, w którym rosnące rośliny to dzieci, a nauczyciel jest ogrodnikiem dbającym i pielęgnującym ich rozwój”   Friedrich  Froebel – jest to niemiecki pedagog, teoretyk i kreator wychowania przedszkolnego o orientacji humanistycznej, twórca tzw.: „ogródków dziecięcych”, architekt i miłośnik przyrody. W 1805 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w szkole, która prowadzona była zgodnie z założeniami pedagogicznymi reprezentowanymi przez Johanna Pestalozziego. Założenia Pestalozziego miały wpływ na koncepcję wychowania dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Tam też opracował swoją filozofię wychowania – filozofię sferyczną, która była teorią naukową i metafizyczną. W 1813 r. Froebel przerwał studia, a po zakończeniu wojny, otrzymawszy posadę w muzeum mineralogicznym, ponownie oddał się nauce. Kontynuacja badań nie trwała jednak długo, ze względu na śmierć brata i konieczność pomocy wdowie w wychowaniu osieroconych dzieci. Zauważywszy umiejętności pedagogiczne, powierzono mu zajęcie się potomstwem drugiego brata i w ten sposób powstała namiastka pierwszego zakładu wychowawczego Froebla. Na podstawie obserwacji zachowań dzieci w różnym wieku, przyjął, iż działanie i poszanowanie ucznia będą wyznacznikami jego nauczania. Gry towarzyskie, zabawy, zwiedzanie pracowni, przyglądanie się przyrodzie, przechadzki, wykorzystywanie jak najprostszego materiału (gliny, piasku, drewnianych klocków) miały być podstawą nauki o świecie. Aby wprowadzić swoje pomysły w życie, zdecydował się na otworzenie własnego zakładu dla dzieci, co miało miejsce w 1837 r. w Glankenburgu. Placówkę nazwał dziecięcym ogródkiem – Kindergarten, tłumacząc w ten sposób główne zasady placówki – postrzeganie dziecka jako rośliny, która dla właściwego rozwoju potrzebuje pielęgnacji oraz nieodłączność ogrodu w nauczaniu, jako miejsca obcowania z przyrodą.  

Froebel oparł swoją koncepcję filozofii wychowania na trzech głównych ideach:

• znaczeniu zabaw w rozwoju dziecka;
• jedności wszechświata;
• szacunku dla dziecka i jego indywidualności.

Podstawowe założenia:

Koncepcja pedagogiczna F. Froebla opiera się na założeniu, że każde dziecko jest niepowtarzalną indywidualnością. Każde przejawia potrzebę ruchu, działania twórczego, upodobania do muzyki itd. Aktywność zabawowa określana jest jako najważniejszy czynnik w rozwoju dziecka. Siła koncepcji tkwi w uznaniu, że podstawową formę aktywności dziecka jest zabawa, która powinna być odpowiednio zorganizowana. Froebel zaproponował odpowiednie przedmioty, które nazwał darami, służące do rozwijania wszechstronnej osobowości dziecka, odpowiednie dla trzech okresów przedszkolnych (okres kuli, walca i sześcianu).  

Korzyści dla dziecka, które płyną z pracy według programu „ Dar zabawy”:

• dążenie do ładu, porządku, systematyczności i równowagi;
• wszechstronny rozwój, swoboda, naturalny rozwój;
• fascynacja, ciekawość światem oraz naturą;
• umiejętność wzajemnego szacunku;
• kreatywna twórczość i myślenie twórcze;
• kształtowanie umiejętności pracy w grupach oraz nauka współpracy;
• samodzielność, motywacja, samoświadomość.