Jeśli nasze dzieci nauczymy, jak mają dbać o siebie, nie raniąc przy tym innych, to nauczymy je wszystkiego, czego w życiu potrzebują.

Isolde Teschner

Program „Sen Żyrafy” Tatiany Bergier

Porozumienie bez Przemocy w przedszkolu

„Pewnego dnia przedszkolaki znajdują w swoim przedszkolu małe żyrafiątko, które zgubiło drogę do domu. Opiekują się nim, dbają o nie, nawiązują z nim kontakt i zastanawiają się jak mogą pomóc mu w odnalezieniu jego mamy. Po pięciu dniach pojawia się w przedszkolu poszukiwana mama żyrafiątka i opowiada dzieciom swój sen: w moim śnie przedszkolaki uczyły się Mówić o tym, czego potrzebują i Słuchać, czego potrzebują inni. Wspólnie szukały rozwiązań, tak, aby wszystkie dzieci w przedszkolu czuły się szczęśliwe”.

 Projekt „Sen Żyrafy” pomaga nauczycielom i dzieciom, w formie zabawy, porozumiewać się ze sobą językiem serca. Od chwili pojawienia się żyrafiątka w przedszkolu dzieci wspólnie
z dorosłymi poznają „język żyrafy”, czyli komunikację empatyczną: uczą się, jak szczerze mówić o tym, co dla nich ważne i jednocześnie rozumieć potrzeby drugiej osoby.
W kolejnych tygodniach dzieci pogłębiają umiejętności nazywania uczuć i potrzeb, okazywania empatii oraz rozwiązywania konfliktów. Projekt „Sen Żyrafy” opiera się na metodzie „Porozumienie bez Przemocy” (pol. PBP, ang. NVC) wg Marshalla Rosenberga oraz uwzględnia cele wychowania zawarte w podstawie programowej dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych (Załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 maja 2014 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz innych form wychowania przedszkolnego, Dziennik Ustaw poz. 803), a w szczególności:

• kształtowanie u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach, w tym także do łagodnego znoszenia stresów i porażek;

• rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w prawidłowych relacjach z dziećmi i dorosłymi;

• stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych;

• budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym

• kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej (do rodziny, grupy rówieśniczej)